Περιμένοντας να φυσήξει

«Δεν μπορείτε να φορτίσετε το αυτοκίνητό σας γιατί δεν φυσάει»

Παλιά, στις περιοχές που το σιτάρι το άλεθαν σε ανεμόμυλους, όπως στη Λευκάδα και στη Μύκονο, έπρεπε να περιμένουν να φυσήξει. Το αλεύρι, αν δεν έχει πολλά συντηρητικά, κι αν δεν έχεις ψυγείο, χαλάει και δεν μπορείς να το κρατήσεις πάνω από μήνα. Έτσι οι μύλοι έπρεπε να δουλεύουν όλο το χρόνο. Ιούλιο και Αύγουστο οι Λευκαδίτες σίγουρα δεν είχαν πρόβλημα, γιατί ο άνεμος, σχεδόν σαν ρολόι, αρχίζει να φυσάει κάθε μέρα γύρω στη 1 το μεσημέρι. Τις υπόλοιπες εποχές, αν ο καιρός έκανε τα κόλπα του και αργούσε μια-δυο εβδομάδες να φυσήξει, υποθέτω ότι ενίοτε θα ξέμεναν, αλλά δεν ξέρω κιόλας.

Πείτε τώρα πως ταξιδεύετε με το ηλεκτρικό σας αυτοκίνητο από τη Λευκάδα στην Αθήνα, και κάνετε στάση για να το φορτίσετε (γιατί βέβαια δεν μπορεί να βγάλει την απόσταση χωρίς φόρτιση), και πως στο σταθμό φόρτισης έχει μια πινακίδα που λέει «δεν μπορείτε να φορτίσετε τώρα γιατί δεν φυσάει». Θα πρέπει να διανυκτερεύσετε στο σταθμό φόρτισης. Μπορεί να δουλέψει έτσι η σημερινή κοινωνία; Αν μπορεί, θα χρειάζονταν γιγαντιαίες αλλαγές.

Δεν μπορεί να αποθηκευτεί η ενέργεια; Η απάντηση είναι ότι μπορεί μεν να αποθηκευτεί, αλλά δεν είναι κάτι εύκολο. Το ζήτημα της αποθήκευσης της ενέργειας είναι μεγάλο και θα ασχοληθώ μ’ αυτό σε επόμενα άρθρα. Οι ανυπόμονοι μπορούν να δουν την έκθεση που υποβάλαμε πριν από 14 χρόνια.