Το 1990, η τότε νεοσύστατη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή Κλίματος εξέδωσε τρεις τόμους, που μεταγενέστερα έγιναν γνωστοί ως «η πρώτη έκθεση αξιολόγησης», γιατί όταν βγήκε αυτή η έκθεση δεν ήξεραν ότι θα έβγαζαν κι άλλες, αλλά μετά το καθιέρωσαν να βγάζουν μια έκθεση κάθε έξι χρόνια. Αυτή η πρώτη έκθεση αξιολόγησης (όπως και οι μεταγενέστερες) είναι διαθέσιμη online, και στη σελίδα 224 του πρώτου τόμου αναγράφεται το εξής για την έκταση των πάγων (η έμφαση δικιά μου):
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι δορυφορικές μετρήσεις χρησιμοποιούνται τακτικά από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970 για να χαρτογραφείται η έκταση των πάγων…. Από περίπου το 1976, η έκταση των πάγων στο βόρειο ημισφαίρειο κυμαίνεται γύρω από ένα σταθερό κλιματολογικό επίπεδο, αλλά το 1972-1975 η έκταση των πάγων ήταν σημαντικά μικρότερη.
Έχει μάλιστα και διαγράμματα. Ορίστε αυτό για την έκταση των πάγων στο βόρειο ημισφαίριο:
Αν τώρα ψάξετε στο διαδίκτυο για το από πότε υπάρχουν δορυφορικές μετρήσεις της έκτασης των πάγων, θα δείτε να αναφέρεται παντού ότι υπάρχουν από το 1979.
Δεν αναφέρεται πουθενά ότι οι μετρήσεις απ’ το 1972 ως το 1979 ήταν ενδεχομένως αναξιόπιστες, ή ενδεχομένως μη συγκρίσιμες γιατί έγιναν με άλλη μέθοδο, ή ότι υπάρχει κάποιος άλλος λόγος για τον οποίο διαλέγουμε να τις αγνοήσουμε. Οι μετρήσεις ανάμεσα στο 1972 και στο 1979, που ως το 1990 ήταν αντικείμενο μελέτης και για τις οποίες δημοσιεύονταν επιστημονικές εργασίες, απλά εξαφανίζονται από το επιστημονικό προσκήνιο κάποια στιγμή ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη έκθεση αξιολόγησης.