Σε συνθήκες ξηρασίας ζουν 1.84 δισεκατομμύρια άνθρωποι σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΟΗΕ, που έχει γίνει θέμα και διεθνώς και στον ελληνικό τύπο, όπως σ’ αυτό το χθεσινό άρθρο.
Όποτε βλέπω αριθμό με δύο δεκαδικά ψηφία ο ανιχνευτής κοτσάνας που έχω πιάνει κόκκινο. Το κλίμα, ως γνωστόν, είναι ξηρό και στα νησιά του Αιγαίου και στην Κρήτη. Τουλάχιστον είναι πολύ ξηρότερο απ’ ό,τι αυτό της Δυτικής Ελλάδας. Σίγουρα υπάρχουν κλίματα ακόμα ξηρότερα. Η ξηρασία δεν είναι μαύρο ή άσπρο. Όταν λένε «συνθήκες ξηρασίας» δεν ξέρω ακριβώς τι εννοούν, αλλά προφανώς ορίζουν ότι είναι πέρα από κάποια απόχρωση του γκρίζου. Όταν λοιπόν κάνεις εκτιμήσεις με βάση κάποιες παραδοχές και κάποια έρευνα, και καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι που ζουν σε συνθήκες ξηρασίας είναι όχι 1.8 δισ., όχι 1.9 δισ., ούτε καν 1.85 δισ., αλλά 1.84 δισ., τότε κάτι δεν πάει καλά.
Σύμφωνα με το άρθρο, για την ξηρασία φταίει η κλιματική αλλαγή, παρόλο που δεν μας διευκρινίζεται αν οι συγκεκριμένες ξηρές περιοχές που φιλοξενούν αυτά τα 1.84 δισεκατομμύρια ήταν ξηρές και παλαιότερα. Εν πάση περιπτώσει, η ξηρασία φταίει με τη σειρά της για το ότι έχει ακριβήνει το ρύζι. Ή μήπως όχι;
Στα προηγούμενα Ελ Νίνιο του 2014 και του 2016, η ΝΑ Ασία είχε καταγράψει σημαντική μείωση στη σοδειά ρυζιού, οδηγώντας εκατομμύρια ανθρώπους στην επισιτιστική ανασφάλεια. Φέτος η κατάσταση είναι ακόμη πιο επικίνδυνη, με επίπεδα-ρεκόρ υποσιτισμού εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που προέκυψε από την πανδημία του κορωνοϊού και τις συρράξεις σε Ουκρανία και Γάζα.
Τελικά τι φταίει για το ρύζι; Η κλιματική αλλαγή ή ο COVID και οι πόλεμοι;
Η Ινδία, όμως, είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας ρυζιού, με τον περιορισμό των εξαγωγών της να γίνεται αισθητός σε χώρες που εξαρτώνται από το ινδικό ρύζι
Τι συμπεραίνετε διαβάζοντας το άρθρο; Εγώ συμπέρανα ότι η Ινδία χτυπήθηκε από την ξηρασία και η παραγωγή ρυζιού της μειώθηκε λόγω της ξηρασίας, και γι’ αυτό η Ινδία περιόρισε τις εξαγωγές της. Δεν γράφει μεν κάτι τέτοιο το άρθρο, αλλά αυτό το συμπέρασμα βγαίνει διαβάζοντάς το. Αλλιώς για ποιο λόγο θα αναγραφόταν αυτή η πληροφορία σε ένα άρθρο που τιτλοφορείται «Ξηρασία βιώνει το 1/4 του κόσμου»;
Αυτό που δεν λέει το άρθρο είναι ότι οι εξαγωγές ρυζιού της Ινδίας το 2022 και το 2023 αποτελούν ρεκόρ:
Προφανώς λοιπόν ο λόγος που η Ινδία περιόρισε τις εξαγωγές της δεν ήταν μείωση της παραγωγής. Μάλλον τις περιόρισε γιατί οι έμποροι ρυζιού κέρδιζαν περισσότερα εξάγοντάς το, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να υποσιτιστεί ο πληθυσμός της. Αν η Ελλάδα είχε περιορίσει την εξαγωγή ελαιόλαδου για να προστατεύσει τον πληθυσμό της και να κρατήσει την τιμή του χαμηλά για τους έλληνες πολίτες, αυτό δεν θα οφειλόταν σε μείωση της παραγωγής.
Εκτός από το ρεκόρ στις εξαγωγές της Ινδίας, υπάρχει και ρεκόρ παραγωγής σιταριού στη Ρωσία το 2022 και το 2023. Σε ποια ακριβώς περιοχή του κόσμου η υποτιθέμενη ξηρασία μείωσε την παραγωγή; Το άρθρο δεν αναφέρει. Μάλλον γιατί δεν υπάρχει τέτοια περιοχή, ή γιατί έχει πολύ μικρή σημασία.
Τα άρθρα μιλούν πάντα με γενικότητες και γενικά δεν εχουν ακριβείς πληροφορίες.
Ας δούμε λοιπόν ποια είναι η κατάσταση όπως την βιώνουμε στον τόπο μας. Μιλάω ειδικά για τη Νότια Εύβοια που γνωρίζω και καλλιεργώ. Τα τελευταία χρόνια οι βροχές και τα χιόνια έχουν μειωθεί, ενώ έχει αυξηθεί η περίοδος και η ένταση της ζέστης. Ειδικά φέτος τα πηγάδια έχουν πιάσει πάτο και οι πηγές ίσα που τρέχουν. Βρισκομαστε στο μέσο του χειμώνα και δεν εχουμε δει κακοκαιρία, ούτε χιόνι στο βουνό… Δεν έχει σημασία αν η αιτία λέγεται κλιματικη αλλαγή, το θέμα είναι ότι θα έχουμε οξύ πρόβλημα λειψυδρίας.