Από την παραγωγή στο πουθενά

Αν σε ένα μαγαζί τριπλασιάσουμε το στοκ χωρίς πλάνο για αύξηση των πωλήσεων, θα καταλήξουμε να βλέπουμε το ακριβοπληρωμένο στοκ να κάθεται

Μαθαίνω ότι οι 118 χώρες που συμμετέχουν στη διεθνή διάσκεψη για το κλίμα δεσμεύθηκαν να τριπλασιάσουν την παραγωγική ικανότητα των «ΑΠΕ» ως το 2030.

Ο λόγος που βάζω τις «ΑΠΕ» εντός εισαγωγικών είναι ότι είναι όρος-ομπρέλα που περιλαμβάνει πολύ διαφορετικά πράγματα: τις ανεμογεννήτριες, τα φωτοβολταϊκά, τα υδροηλεκτρικά, τα βιοκαύσιμα, τα γεωθερμικά, και την ενέργεια από τα κύματα και τις παλίρροιες (ίσως να μου διαφεύγει και τίποτε). Το καθένα έχει τα δικά του πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και τις δικές του ιδιαιτερότητες. Είναι παραπλανητικό να τα βάζουμε όλα σε ένα καζάνι και να λέμε «θα φτιάξουμε ΑΠΕ».

Έβαλα επίσης την «παραγωγική ικανότητα» με bold. Είναι σαν να έχουμε ένα μαγαζί που δεν έχει αρκετά έσοδα, και αποφασίζουμε να λύσουμε το πρόβλημα τριπλασιάζοντας το στοκ ή τις προμήθειες. Κανένας επιχειρηματίας δεν θα έκανε κάτι τέτοιο. Αυτό που θα κάνουμε είναι να αυξήσουμε τις πωλήσεις. Αφού βρούμε ένα τρόπο να αυξήσουμε τις πωλήσεις, τότε θα αυξήσουμε τις προμήθειες για να καλύψουμε τις πωλήσεις. Αντίστοιχα, αν θέλαμε να απαλλαχτούμε από τα ορυκτά καύσιμα, θα έπρεπε να δημιουργήσουμε πλάνο για το πώς θα γίνει αυτό, και στο βαθμό που το πλάνο έδειχνε ότι θα βοηθήσουν οι «ΑΠΕ», τότε θα βάζαμε «ΑΠΕ». Έχουν φτιάξει τέτοιο πλάνο; Η απάντηση είναι όχι, και το αποτέλεσμα θα είναι ακριβώς το ίδιο με το να αυξήσουμε το στοκ του μαγαζιού χωρίς πλάνο για αύξηση των πωλήσεων: θα βλέπουμε αυτές τις χρυσοπληρωμένες ανεμογεννήτριες χωρίς να μας ωφελούν καθόλου. Πρόκειται για τεράστιο θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε συχνά σ’ αυτό το μπλογκ. Οι ανυπόμονοι μπορούν να δουν αναλυτική αιτιολόγηση σε έκθεση που υποβάλαμε πριν από 14 χρόνια.