Ανεμογεννήτριες παντού
Η ενεργειακή στρατηγική μας είναι σαν τη στρατηγική του γαλατικού χωριού απέναντι στους Ρωμαίους
Πριν από 14 χρόνια η κυβέρνηση έθεσε σε διαβούλευση νομοσχέδιο που ουσιαστικά έλεγε ότι θα βάλουν ανεμογεννήτριες παντού. Υποβάλαμε έκθεση που έλεγε μην το κάνετε αυτό, δεν έχει νόημα, πρέπει να μελετηθούν έργα αποθήκευσης ενέργειας και να μπουν τόσες ανεμογεννήτριες όσες μπορούν να υποστηριχθούν από αυτά τα έργα. Το εξήγησα σε χθεσινό μου άρθρο.
Παρόλα αυτά, η Βουλή αποφάσισε να ψηφίσει το νομοσχέδιο περίπου ως είχε. Να βάλουν δηλαδή ανεμογεννήτριες παντού. Μετά από 14 χρόνια βλέπουμε τα αποτελέσματα κοιτάζοντας αφενός τα βουνά μας και αφετέρου τους λογαριασμούς του ηλεκτρισμού. Βοήθησε αυτό καθόλου την υποτιθέμενη «κλιματική αλλαγή»; Όχι βέβαια. Είναι μάλιστα αμφίβολο το κατά πόσον οι ανεμογεννήτριες παράγουν χρήσιμη ενέργεια, αφού την παράγουν όποτε θέλουν αυτές και όχι όποτε θέλουμε εμείς.
Εξάλλου αν υποτεθεί ότι οι ΑΠΕ μπαίνουν για να μειωθεί το CO2, παγκοσμίως παρατηρείται αυξηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα παρά τη μαζικη εγκατάσταση α/γ και ΦΒ. Η ενεργειακή μετάβαση χρησιμοποιείται σαν άλλοθι ότι δήθεν ενεργούμε για να μην χειροτερεύσει το κλίμα, ενώ δινει μια ακομη ευκαιρία για κερδοφορες επενδυσεις των λίγων. Τα ορυκτά καύσιμα ζουν και βασιλεύουν και η κατανάλωση που σημαίνει εκπομπές επίσης αυξάνεται. Η απανάπτυξη που είναι η μόνη ασφαλής λυση για τη μείωση των εκπομπών και τον περιορισμο της εκμεταλλευσης των φυσικών πόρων δεν έχει μπει καν σαν ιδέα στη συζήτηση.