Ξέρετε τι έφταιγε, σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης, για τις δασικές πυρκαγιές του 2024; Η «κλιματική κρίση». Να πώς ξεκινάει την αιτιολόγηση γι’ αυτή τη διαπίστωση ένα πρόσφατο άρθρο:
Ο πρώτος καύσωνας τον Ιούνιο ήρθε νωρίτερα από κάθε άλλη φορά. Οι μεγάλες φωτιές ήταν καθημερινές και αργούσαν απελπιστικά να σβήσουν
Για τον «καύσωνα» του Ιουνίου (που δεν ήταν καύσωνας), έχω γράψει παλιότερα.
Όσο για τις φωτιές, να τι δείχνουν τα δεδομένα για την έκταση των καμμένων περιοχών:
Η κόκκινη γραμμή δείχνει τις καμένες εκτάσεις του 2024, και η μπλε το μέσο όρο των προηγούμενων 12 ετών. Όπως βλέπετε, το 2024 ήταν κοντά στο μέσο όρο (για την ακρίβεια ήταν κάτω του μέσου όρου. Επίσης, δεν είχε καμία σχέση με τις μεγάλες πυρκαγιές του 2021 (με μεγαλύτερη αυτήν στη Βόρεια Εύβοια), στις οποίες οφείλεται το μεσαίο μεγάλο κέρατο της σκιασμένης περιοχής, και μ’ αυτές του 2023 (με μεγαλύτερη αυτήν στον Έβρο), στις οποίες οφείλονται τα άλλα δύο μεγάλα κέρατα εκατέρωθεν.
Θα μου πει τώρα κάποιος ότι μπορεί το 2022 και το 2024 να μην είχαν πολλές φωτιές, αλλά ότι οι δύο πιο ακραίες χρονιές, το 2021 και το 2023, ήταν αμφότερα πρόσφατα. Αν όμως έφταιγε η «κλιματική κρίση», αυτό δεν έπρεπε να επηρεάζει κι άλλες περιοχές, και όχι μόνο την Ελλάδα; Να τι έγινε το 2023 σε ευρωπαϊκό επίπεδο (περιλαμβανομένης της Ελλάδας):
Όπως βλέπετε, το 2023 ήταν, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, χρονιά αρκετά κάτω του μέσου όρου. Κάτω του μέσου όρου ήταν επίσης το 2022, και στο μέσο όρο ήταν το 2024 και το 2020. Το 2021 ήταν άνω του μέσου όρου.
Τέλος, η ίδια η IPCC, η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή, ο διεθνής οργανισμός του οποίου οι εκθέσεις θεωρούνται τα ευαγγέλια της κλιματικής αλλαγής και δοξάζονται από τον τύπο, λέει στην πιο πρόσφατη έκθεση 6 (2021), τεύχος 1, σελίδα 1856, ότι δεν υπάρχει ως τώρα και δεν προβλέπεται ως το 2100 ούτε αύξηση ούτε μείωση στις πυρκαγιές (βλ. σχετικό παλιότερο άρθρο μου).