Ένας χρόνος χωρίς ασυνήθιστα φαινόμενα
Για τους περισσότερους ανθρώπους, καμία ένδειξη «κλιματικής κρίσης» δεν υπάρχει στην καθημερινή ζωή
Ξεκίνησα τους Ελέφαντες πριν ένα χρόνο. Σε 11 από τα 12 πρώτα άρθρα, άρχιζα γράφοντας ότι ο καιρός στην Ελλάδα είναι φυσιολογικός. Να το τελευταίο άρθρο στο οποίο εφάρμοσα αυτή την πρακτική:
Ο καιρός στην Ελλάδα είναι φυσιολογικός για την εποχή. Αρχές Νοεμβρίου είχε σχετική ζέστη, τώρα έχει σχετικό κρύο—στη Λευκάδα σήμερα φόρεσα χειμερινό μπουφάν και κρύωνα. Ο καιρός έχει πάνω και κάτω.
Αν είχα συνεχίσει να γράφω αυτή τη φράση όποτε ο καιρός ήταν φυσιολογικός, σε πόσα άρθρα νομίζετε ότι δεν θα την είχα γράψει; Για στίψτε λίγο τη μνήμη σας. Πόσα «ακραία καιρικά φαινόμενα» ζήσατε τους τελευταίους δώδεκα μήνες; Όχι πόσα ακούσατε ότι έγιναν, αλλά πόσα ζήσατε. Πραγματικά, σας παρακαλώ να σταματήσετε την ανάγνωση για ένα λεπτό και να σκεφτείτε.
Νομίζω ότι για μένα το νούμερο είναι μηδέν. Ακόμα κι αν δεν μιλήσουμε για «ακραία φαινόμενα» αλλά για ελαφρώς ασυνήθιστο καιρό, τότε, αν το τραβήξεις απ’ τα μαλλιά, το νούμερο γίνεται ένα, λόγω της παρατεταμένης ζέστης που είχε το καλοκαίρι, που όμως χρειάστηκε να ανατρέξω στα δεδομένα για να δω ότι ήταν όντως ασυνήθιστα παρατεταμένη—δεν θυμόμουν αν προηγούμενα καλοκαίρια ήταν πιο δροσερά. Επίσης, αν δεν είχα γράψει γι’ αυτό το γεγονός στους Ελέφαντες, θα το είχα ήδη ξεχάσει, κι έτσι το νούμερο θα ήταν σίγουρα μηδέν.
Οι αναγνώστες με μνήμη ελέφαντα ίσως θυμούνται και ένα ακόμα ασυνήθιστο επεισόδιο—μια εκτίναξη της θερμοκρασίας για μία μέρα τον Ιούνιο στην Αθήνα. Ο λόγος για τον οποίο δεν το συγκαταλέγω στα δικά μου είναι ότι δεν το έζησα, γιατί ήμουν στη Λευκάδα. Αυτό που το κάνει ασυνήθιστο είναι ότι τέτοιες θερμοκρασίες εμφανίζονται τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, και φαίνεται να είναι πολύ σπάνιες για τον Ιούνιο. Όμως, επειδή κράτησε μόνο μία μέρα, και όσο να’ναι ήταν Ιούνιος και όχι Δεκέμβριος, υποθέτω ότι ο περισσότερος κόσμος θα το έχει ξεχάσει, παρά την καταστροφολογία που είχε τότε κυκλοφορήσει στα μέσα ενημέρωσης.
Το τελευταίο αξιοσημείωτο είναι πως η χρονιά που πέρασε είχε ξηρασία, όπως και η προηγούμενή της. Αυτό όμως δεν είναι αυτό που έχουμε κατά νου όταν λέμε «ακραίο φαινόμενο»—τέτοια έχουν βαφτίσει τις καταιγίδες, τις πλημμύρες, τα κύματα ψύχους και τους καύσωνες. Το να είναι λίγες οι βροχές για δύο χρονιές στη σειρά είναι κάτι που εντάσσεται όχι στα «ακραία φαινόμενα» αλλά στις «τάσεις». Υπάρχει, υποτίθεται, η «τάση» το κλίμα να γίνει θερμότερο, ή ξηρότερο, ή υγρότερο. Έχουν έρθει στην Ελλάδα δύο διαδοχικά ξηρά έτη. Δείχνει αυτό κάποια «τάση»; Η απάντηση είναι όχι, και το γιατί μπορείτε να το δείτε σε παλιότερο άρθρο μου (ή εναλλακτικά, πρόσφατο άρθρο δύο καθηγητών υδρολογίας).
Για μένα λοιπόν, όπως, υποθέτω, και για τους περισσότερους αναγνώστες, οι τελευταίοι 12 μήνες ήταν χωρίς ούτε ένα «ακραίο φαινόμενο», παρόλο που τα μέσα ενημέρωσης ισχυρίζονται ότι την «κλιματική κρίση» τη ζούμε καθημερινά.