Ένα ήπιο καλοκαίρι παρουσιάζεται ως Αποκάλυψη

Λείπει η κοινή λογική απ' τα βιβλία για την «κλιματική κρίση»

Πριν λίγες μέρες, που ήμουν στην Αθήνα με τις κόρες μου, επισκεφθήκαμε ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο. Περίμενα να δουν ό,τι ήθελαν και στο μεταξύ χάζευα κι εγώ βιβλία, και βρήκα κάμποσα σχετικά με την κλιματική αλλαγή/κρίση/κατάρρευση/κλπ.

Έριξα μια ματιά μόνο σε ένα απ’ αυτά, αυτό που έτυχε να βρω πρώτο, το «Ο κόσμος καίγεται: Αλλάξτε το σύστημα, όχι το κλίμα». Ο πρόλογος, μετά από δύο παραγράφους που λένε αόριστα ότι το 2023 ήταν αποκαλυπτική χρονιά για την Ελλάδα, γίνεται πιο συγκεκριμένος στην τρίτη παράγραφο:

Δεν χρειάζονται πολλές λέξεις για να περιγραφεί η Αποκάλυψη του 2023. Τον Ιούλιο ο καύσωνας «Κλέων» κράτησε δεκαπέντε μέρες, από τις 12 μέχρι τις 26 του μηνός. Σύμφωνα με το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, ήταν ο μεγαλύτερος σε διάρκεια καύσωνας που έχει καταγραφεί στην Ελλάδα, με πιο θερμή ημέρα την 23η Ιουλίου, όταν ο μέσος όρος της θερμοκρασίας στη χώρα υπερέβη τους 40 βαθμούς. Δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά για την αποκορύφωση μιας συνθήκης που αφορά ολόκληρο τον πλανήτη: Το 2023 ήταν η θερμότερη χρονιά από τότε που καταγράφεται επίσημα η θερμοκρασία, εδώ και δύο αιώνες.

Ήταν καλοκαίρι και έκανε ζέστη. Γιατί αυτό είναι «Αποκάλυψη»; Νόμιζα πως συμβαίνει κάθε καλοκαίρι. Ασυνήθιστο θα ήταν να είναι καλοκαίρι και να μην κάνει ζέστη.

Δεν έχω εξετάσει τον ισχυρισμό ότι ο καύσωνας του 2023 είχε ασυνήθιστα μεγάλη διάρκεια, οπότε προς το παρόν θα τον δεχτώ ως αληθή. Κάθε καλοκαίρι είναι μοναδικό. Δεν είναι παράξενο σε ένα καλοκαίρι ο καύσωνας να έχει μεγάλη διάρκεια, σε άλλο να έχει μεγάλη θερμοκρασία, κλπ. Όπως έγραψα πριν 8 μήνες,

είναι συνηθισμένο να συμβαίνουν ασυνήθιστα πράγματα. Η βροχή στη Ζαγορά Πηλίου το 1986 ήταν ασυνήθιστη (περίπου όσο αυτή του 2023). Ο καύσωνας του 1987 στην Ελλάδα ήταν ασυνήθιστος (περίπου όσο αυτός του 2021). Η θερμοκρασία των 48 βαθμών που καταγράφηκε το 1977 στο Τατόι, και που αποτελεί ως σήμερα πανευρωπαϊκό ρεκόρ, ήταν ασυνήθιστη. Η πλημμύρα του 1955 στο Βόλο ήταν ασυνήθιστη. Με βεβαιότητα προβλέπω ότι το 2024 σε κάποιο μέρος της Ελλάδας (πόσο μάλλον του κόσμου) θα συμβεί ένα ασυνήθιστο καιρικό φαινόμενο.

Η παλιά κανονικότητα

Για παράδειγμα, το καλοκαίρι του 2024 είχε το ασυνήθιστο ότι, τουλάχιστον στην Αθήνα, είχε πολλές ζεστές μέρες (π.χ. με 37 βαθμούς), αν και δεν είχε πολύ ψηλές θερμοκρασίες–μόλις δύο ήταν οι μέρες στις οποίες το θερμόμετρο πήγε κοντά στους 40 βαθμούς.

Όσο για το ότι το 2023 ήταν η θερμότερη χρονιά που έχει καταγραφεί, έχω ασχοληθεί μ’ αυτό πριν 10 μήνες. Ακόμα όμως κι αν το 2023 ήταν όντως το θερμότερο από το 1850, πού είναι το παράξενο; Δεν αμφισβητούμε ότι ο πλανήτης έχει ζεσταθεί λίγο τις τελευταίες δεκαετίες, άρα το να βγαίνουν τα πρόσφατα χρόνια λίγο πιο ζεστά απ’ τα προηγούμενα δεν είναι παράδοξο. Αυτή η μικρή θέρμανση όμως δεν είναι κλιματική αλλαγή, και σίγουρα δεν είναι Αποκάλυψη.

Το κείμενο συνεχίζει με τις μεγάλες πυρκαγιές του 2023 και με τις πλημμύρες στη Θεσσαλία. Θα μπορούσα να γράψω μερικά πράγματα για τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες, αλλά προς το παρόν θα σταθώ στο τι λέει η ίδια η IPCC, η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή, ο διεθνής οργανισμός του οποίου οι εκθέσεις θεωρούνται τα ευαγγέλια της κλιματικής αλλαγής και δοξάζονται από τον τύπο. Λέει λοιπόν στην πιο πρόσφατη έκθεση 6 (2021), τεύχος 1, σελίδα 1856, ότι δεν υπάρχει ως τώρα και δεν προβλέπεται ως το 2100 ούτε αύξηση ούτε μείωση στις πλημμύρες και στις πυρκαγιές (βλ. σχετικό παλιότερο άρθρο μου).

Η «επιστημονική συναίνεση» για τις πλημμύρες και τις ξηρασίες

Δεν βλέπω λοιπόν καμιά Αποκάλυψη σε όλα αυτά. Βλέπω ένα κείμενο με πολύ φτωχή τεκμηρίωση. Μάλλον δεν έπρεπε να μου κάνει εντύπωση, αφού πρώτος συγγραφέας είναι ο Πέτρος Κόκκαλης, γιος του γνωστού μεγαλοεπιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη, και ιδρυτής του πολιτικού κόμματος «Κόσμος», για το οποίο έχω γράψει άρθρο πριν τρεις μήνες.

Για όλα τα κακά φταίει (χωρίς πλάκα) η κλιματική κρίση

Ο δεύτερος συγγραφέας, ο Ξενοφών Κοντιάδης, είναι νομικός.